کمی گندم ...
نگاه کن
در دست هایم کمی گندم دارم
هنوز کمی امید !
حتی اگر مرا نخوانی
شاید
شاید
کبوترهایت مرا بخوانند
اما خوابت را دیدم
گفتی بیا !
گفتی می دانم همه درها به رویت بسته شدند
می دانم
همه آنانی که مدعی بودند
چشم برهم گذاشتند و از کنار بن بست هایت گذر کردند
گفتی بیا
این گوشه ی محراب
یک سجاده ، یک تسبیح
یک رشته اشک
ترا عبور می دهد
راهی ام
راهی کبوترهایت
راهی ام
تا برق گنبدت با برق چشمانم تلاقی کند
آنگاه که
اشک پرده در می شود
شاید
شاید
عبورم دهی به بارگاهش
دست هایم خالیست
ای دریغ
کمی گندم...
+ نوشته شده در پنجشنبه بیستم تیر ۱۳۹۲ ساعت 0:49 توسط سیمین شیرالی
|
