روح عریان !
والاهه هیچی ... !
عریان شده ام
میان مُشتی حس ناموازی
حالا نمیدانم
باید از احساسم بگریزم
یا از چشم ها !
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و سوم فروردین ۱۳۹۰ ساعت 23:3 توسط سیمین شیرالی
|
شبیه آرامش
ساعت از اضطراب من گذشته بود !
درز پنجره باز
سرمای لطیف بهاری
شانه های لختم را
وسوسه یک معاشقه می کند
ساعت از اضطراب من گذشته بود !
من پر بودم از یک ورق خالی
برای همین امشب
که وسوسه های تکراری ام را مرور کند
ساعت از اضطراب من گذشته بود !
دلهره ای تیز
مثل استکان لب شکسته
انگیزه هایم را سر بریده بود
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و دوم فروردین ۱۳۹۰ ساعت 3:45 توسط سیمین شیرالی
|
برخیز سیمین !
از این سرگردانی مبهم
بگو از کدام سوی
گره بگشایم
خطوط پیشانی ات را
که اینگونه در هم پیچیده ای ...
+ نوشته شده در پنجشنبه هجدهم فروردین ۱۳۹۰ ساعت 23:44 توسط سیمین شیرالی
|
من و خودم
به الفبای تو می اندیشم
که چگونه حروف نامم
در وسعت ذهن ات
از قلم افتاده ست
برس به فاصله انگشتانم
که جا مانده اند
از من
در تحریر تنهایی ام ...
+ نوشته شده در دوشنبه پانزدهم فروردین ۱۳۹۰ ساعت 3:35 توسط سیمین شیرالی
|
خاک خاکسار
بوی خاک
بوی باران
بوی عشق بود
که مرا به خاک خاکسار کشاند
و گریز از خویش بود
که مرا در غربت پابرجا می کرد
+ نوشته شده در یکشنبه چهاردهم فروردین ۱۳۹۰ ساعت 0:4 توسط سیمین شیرالی
|
