گفتی بخند 

                   گریه ام گرفت

          گریستم

                     خنده ات گرفت  !

 

 

 

بغض پنجره

 

 

پشت هر پنجره دیواریست

سرد و نامرد

بغض پنجره

با ما خواهد گریست

ای مرد  !

شانه هایت را از من دریغ نکن

 

اینجا کسی

رمز عبور از پس دیوارها را نمی داند

 و من در آستانه ی بن بست

هر لحظه قد می کشم  

جایی که

عشق و کبوتر را به صلیب می کشند

کاش راهی

کاش آهی

بر این مرثیه بود 

 

 

 

 

این آخرین فصل بود!

من در حیرانی خویش

به مرگ گلها می اندیشیدم

و باغچه

شکفتن غزل ها را زمزمه می کرد

نمی دانست

آخرین غزل

خداحافظی بود

 

 

رگبارها !

من از فواره ها می ترسم

از اوجهای ناگهانی

از پروازهای بی مهابا

میدانستم

که نباید زیراین باران

تکرار شوم

من می ترسم

اوج فواره یک سقوط ابدیست   !!!

 

 

      ساعتها پرسه زدم

     کنار خط دلهره

    تا شاید ساعتهایمان کوک شود

    برای یک سلام صمیمی

    اما نیامدی  ....

 

 

یا کریم ...

 

   بزرگوارا ... ! 

               یارای پاسخم نیست

           ناتوانی ام را ایستادن نیست 

           خستگی ام را

                            آه مپرس  ...

          اما باز به کرامت تو می اندیشم

                    به همان روزهای سخت که رهایم نکردی 

                                                                           

                                      یا کریم   ........