مادر حنینم ...
اختر حنین ...
دلم باز
راهی قبرستان می شود
راهی عود و گلاب
راهی مویه های عاشقان
راهی دلتنگی های بی امان
می خواهم بیایم
اندوه هزار ساله ی این سنگ را بشویم
با اشک جان
می خواهم بیایم
ببارم بر ساکت چشمان ات
می خواهم بیایم
بازوان شلاق خورده ام را
بپیچانم به دور سنگ مزارت
بیایم به میعادگاه
آنجایی که
خاکستان دل منست
شبی با رفتن ات
سوختم تا مغز استخوان
حالا بنگر !
رقصان است هنوز آوای سوختن ام
به تماشایم نمی آیی ؟
از حوالی شانه هایت بی سایه عبور می کنم
به پیشوازم نمی آیی ؟
مینای دل ام را شراب خواران شکسته اند
بندزن دلم نمی آیی ؟
سنگین است بغض این سکوت در هوای تاریک سینه ام
به فریادم نمی رسی ؟
از کوچه های خیس خواب هایم
گاه و بی گاه عبور می کنی
چشمهایم را به خاطر نمی آوری ؟
دلم هوای شنیدن لهجه ات را کرده
همان لهجه ای که بوی رطب می داد
ای همدم دیرینه ام
مرا نزد خود نمی خوانی ؟
